Gastblog van Visser Assen, benieuwd naar hun reiservaring? Lees dan snel verder.
Teambuilding-weekend in Zweden was onvergetelijk
Wij van Visser Assen zijn net terug van een onvergetelijk weekend in het koude en prachtige Zweden. In het kader van teambuilding mocht al het personeel zich van donderdag 26 tot en met zondag 29 januari 2023 uitleven in een winters landschap. Wat we precies hebben beleefd, lees je in dit blogartikel.
Donderdagochtend rond de klok van 11 uur konden wij eindelijk de bus instappen. Hier werden wij van harte welkom geheten door Tinka, een van onze reisleidsters van Sailing Dutchman, de reisorganisatie die wij voor deze onvergetelijke reis in de arm hebben genomen. Eenmaal in de bus gingen wij op weg naar Schiphol, om vervolgens het vliegtuig te pakken naar de luchthaven van de Noorse hoofdstad Oslo. Op zowel onze nationale luchthaven als die van Noorwegen, was het team van Visser Assen een bijzondere verschijning. Want wanneer kom je nu bijna zestig dames en heren met een knaloranje koffer met VA-logo tegen? De vele verbaasde blikken waren dan ook niet van de lucht.
Een dag vol ijspret
De volgende ochtend was het weer vroeg dag. Iedereen was gelukkig op tijd opgestaan, want de organisatie had een dagvullend programma opgesteld. Na een heerlijk ontbijt stapte heel Visser Assen en de organisatie om kwart over 8 de bus in. Na een rit van een uur door het prachtige, besneeuwde landschap van Zweden stopte de bus bij een houten hut in de rimboe van Zweden. Hier werd de ploeg collega’s in twee groepen verdeeld.
Terwijl de ene groep binnen een korte instructievideo kreeg voorgeschoteld, ging de tweede ploeg te voet naar een nabijgelegen bevroren meer. Dankzij deze video werd al snel duidelijk wat de eerste activiteit van de dag zou worden: lekker een halve dag met een dikke BMW driften over het ijs. De angst dat het ijs alle auto’s niet zou kunnen dragen, bleek gelukkig ongegrond. Nadat de instructeur een aantal van ons had verzekerd dat het ijs ’toch wel bijna een meter dik’ was, stapten we de achterwiel aangedreven auto’s in.
Het idee dat iedereen de kans kreeg een uitgezet parcours te mogen volgen, maakte de collega’s dolenthousiast. De ijspret werd nog eens versterkt door het aanbod van een coureur in een dikke Nissan 350Z om naast hem te mogen plaatsnemen tijdens zijn driftsessie over het ijs. Bovendien mochten alle medewerkers drie ronden plaatsnemen naast een Nederlander die in een knaloranje, met VA-logo’s versierde, Subaru Impreza over het ijs scheurde.
De andere helft van de groep collega’s moest de handen uit de mouwen steken. Letterlijk. In het ijs op een ander meer bleken zeker honderd gaten te zijn geboord. Iedereen kreeg dan ook een piepklein vishengeltje in de handen gedrukt met de boodschap: “Zorg dat je een vis aan de hengel krijgt.” Waar de schrijver van deze samenvatting geen enkele vis wist binnen te hengelen, hadden andere collega’s meer geluk. Zo zijn er zelfs collega’s die maar liefst viermaal achter elkaar beet hadden. Helaas bleken alle gevangen visser ondermaats te zijn, zodat we alsnog soep en brood moesten eten in plaats van vers gevangen vis.
Na de welverdiende lunch werden de rollen omgedraaid. De vissers gingen dus hun stuurmanskunsten vertonen op het ijs, terwijl de drifters die middag een hengeltje moesten werpen. Aan het eind van de middag kon iedereen terugkijken op een zeer geslaagde dag, waarna menigeen even de ogen sloot tijdens de lange terugreis.