In het landhuis hield hij een bed&breakfast. Het was er helemaal Schots: tapijt op de trap, portretten van voorvaderen op de muur, overal open haarden om het huis warm te houden en een schitterende, Victoriaans ingerichte woonkamer. Helemaal het Schotse gevoel wat we zochten. De eigenaar adviseerde een pub waar we konden eten, en ook al dachten we – verwend als we zijn met gelikte restaurants – ‘Wat is dit voor verbouwde stal’, het eten bleek meer dan uitstekend. Alles puur lokaal en supervers, en volstrekt niet duur. Je zit er fantastisch te eten en de mensen zijn er, zoals overal in Schotland, supergastvij en aardig.

De ‘kraakbedden’ waar we op sliepen pasten er helemaal bij en sliepen wonderbaarlijk goed. Tijdens het ontbijt kwam de heer des huizes er nog even bij om te vertellen over vroeger. En dat was zo interessant, dat we de geboekte snelboot naar Jura dreigden te missen. “Ho”, zei ik, “We moeten even bellen.” En wat denk je? Dat kon niet, want er was geen bereik. Dat werd ‘m dus niet, die boot, en we besloten dat we dan net zo goed een stukje om kon rijden, over al die mooie paadjes waar onze gastheer zojuist over had verteld. En daar hadden we geen spijt van, integendeel. Het was echt adembenemend mooi.

Wat een prachtige landschappen heeft de westkust! Je rijdt er van het ene schilderij naar het andere. Terwijl we over die landweggetjes reden en volop aan het genieten waren, bedacht ik dat dit ook voor onze klanten geweldig zou zijn. Het is immers veel leuker om Landrovers te huren of 4×4’s en de mensen zelf over die slingerweggetjes langs de kustlijn laten rijden. Hoe gaaf is dat? Echt, je mond valt open als je naar rechts en naar links kijkt, die uitzichten, dat landschap. Dan kun je al meteen van de reis een geweldige beleving maken.

Omdat we de snelle boot hadden gemist, namen we de langzame boot naar Isle of Jura, een eiland waar niets te beleven is behalve een klein dorpje rond een distilleerderij. Er wonen 6000 herten en 200 mensen. De auto kon niet meer mee, dus namen we de bus naar het dorpje aan het loch. In het hotel troffen we een man die ons van alles kon vertellen over het eiland, en wist waar we konden eten, met wie we konden praten, en wat zijn bijnaam was. Zo’n eiland van niks, maar wat een verhalen, en wat een mogelijkheden. Nee, dat lukt je niet van achter je bureau. Daarvoor moet je op avontuur. Want alleen dan spreek je mensen die je anders nooit tegen zult komen. En alleen dan ontdek je plekken die niemand anders kent.

Tot snel!

Ilmar Wessels

Entrepeneur @Sailing Dutchman Events