We reden verder en kwamen in Oban, waar het best toeristisch en commercieel is. En nee, daar werden we niet blij van, dat was het niet. We stapten de VVV binnen en vertelden wat we zochten. De dame achter de balie luisterde, dacht even na en zei: “Ik denk dat ik weet wat je zoekt. Je bent op zoek naar het Schotland zoals het ooit was.” Toen we knikten, vervolgde ze: “Ik ken een tweeling, die zitten hier verderop. Ze hebben een boot en die vaart zo weg. Zij willen juist dit soort dingen aanbieden, en bovendien: ze kennen iedereen. Ik loop wel even met jullie mee.” Even later zaten we aan boord en voeren we langs een zalmkwekerij, en zagen we visarenden, zeehonden en massa’s kastelen. De schipper vertelde wat ze allemaal deden en ziedaar: we hadden meteen een volledige toer voor onze klanten. Hij vertelde wat er allemaal te zien en te doen was, en in welk kasteel je goed kon lunchen. En dat het niet zoveel uitmaakte wat voor weer het was. “Als het weer tegenzit, varen we gewoon de andere kant op, er zijn hier zoveel eilanden.” Ondertussen genoten we van de prachtige omgeving, de heldere lucht en de steeds wisselende panorama’s. Wat een mooi land, wat een natuur!