Blog

Verhalen in Schotland

We varen met een rib ergens bij Port Ellen wanneer we iets zien bewegen in het water. Zijn het zeehonden? Nee, die zien er toch echt anders uit. De schipper, een stoere Schot, weet het antwoord. “Dat zijn reeën. Ze zwemmen van het ene eilandje naar het andere op zoek naar zeewier. Daar zitten veel mineralen in.” Niks bijzonders, vindt hij. Die beesten zoeken voedsel en zwemmen al sinds mensenheugenis van het ene rotseiland naar het andere op zoek. Zo gaat dat hier in Schotland.

Weiland
Wij kijken onze ogen uit. Zwemmende reeën, die kennen we nog niet. Maar er zijn meer verrassingen op het Isle of Islay. Neem alleen al de tocht hiernaar toe. Met een klein vliegtuigje, er pasten net twintig man in, vliegen we vanaf Glasgow. Verwacht bij aankomst geen gelikt vliegveld. Je landt tussen de schapen in een weiland en stapt vervolgens in het enige busje dat er te huur is: een niet meer zo nieuwe Kia. En daarmee hobbel je – bagage op schoot – naar je hotel. Dat uiteraard prachtig gelegen is pal aan een Loch. Met kleine kamertjes dat wel, maar ook vol sfeer en gastvrijheid.

Locals
Schotland is misschien niet de eerste bestemming waar aan denkt voor een incentive of bedrijfsevent. Want nee, je gaat er niet naar toe voor het mooie weer. Maar wel vanwege het land, de natuur, de mensen en natuurlijk: de verhalen.

Het begint al in Glasgow, waar we tijd over hebben door een ruime overstap. De taxi brengt ons naar een oude, wat industriële woonwijk. Als we een kelder inlopen, kijken de deelnemers mij aan met een blik van: wat gaan we nou doen? Nou, heel eenvoudig, ontbijten in een restaurant waar alleen maar locals komen. Overheerlijk natuurlijk, en de toon was meteen gezet.

Kroeg
Eenmaal op het Isle of Islay duiken we een klein kroegje in. En zal je net zien: Glasgow speelt tegen Celtic, dus de hele kroeg staat op zijn kop. Iedereen roepen en schreeuwen, en wij doen net zo hard mee. De volgende ochtend zien we vanaf een boot die reeën zwemmen. Eigenlijk is de trip dan al geslaagd, en dat terwijl het hoofdverhaal, dat van de whisky, nog verteld moet worden.

Kronkelweg
Want in Schotland raak je over whisky nooit uitgeleerd en uitverteld. En nooit uitgeproefd, dat ook. Zo bezoeken we een distilleerderij die in nog aanbouw is. De eigenaar komt uit een familie met meerdere generaties bottelaars die al drie generaties lang whiskyvaten inkoopt. Dat zijn de beste die je kunt vinden worden als limited editions op de markt gebracht. Hij ziet zijn voorraad langzaam opdrogen en begint daarom zelf een distilleerderij, daarbij geholpen door alle whiskykopstukken uit Schotland. Tijdens de proeverij horen we het ene bizarre verhaal na het andere. Daarna rijden we over een kronkelweg naar Portnahaven, dat afgelegen ligt in een prachtig, ongerept gebied. Daar staat een kroegje met meer dan 300 flessen whisky achter de bar. En geen toerist te zien, die komen daar niet. Wij komen de avond wel door, dat is duidelijk.

Hangslot
De volgende ochtend bezoeken we een distilleerderij waar een jong meisje, met verbijsterend veel kennis van whisky, ons rondleidt. Na afloop mogen we een eigen whiskyfles vullen uit het vat. De whiskyliefhebbers van ons gezelschap zijn compleet ondersteboven van de kwaliteit. ’s Middags gaan we naar een wat kleinere distilleerderij. Van te voren had ik gezegd: “Zet maar wat vaten op hun kant en vertel het verhaal, gewoon in het pakhuis.” De eigenaar moet de schuur openschoppen met zijn voet, want de deur – afgesloten met een simpel hangslot – klemt een beetje. Blijkt vervolgens dat er voor een half miljard aan whisky ligt opgeslagen. En daar zitten wij gewoon tussen, op kisten en op banken. We proeven whisky die – volgens dezelfde kenners – echt nergens meer te krijgen is. Wat een verhaal.

Passie en trots
De gasten zijn na afloop razend enthousiast. Natuurlijk vanwege de whisky, maar veel meer nog omdat de mensen zoveel te vertellen hebben, en dat doen vol passie, trots op hun land en op wat ze maken. En daar word je, dat kan niet anders, door geraakt.

De vraag is dus niet of we weer gaan, maar wanneer. En dan willen we het combineren met een rugbywedstrijd. Nee, dat ligt niet voor de hand. En nee, het is geen voetbal. Maar juist daarom doen we het. Als iedereen naar rechts gaat, gaan wij naar links. Anders heb je geen toegevoegde waarde als evenementenbureau. En net zo belangrijk: heb je na afloop geen verhaal.

Ilmar Wessels

Directeur Sailing Dutchman Events